De fluithaas heeft verschillende zintuigen. De zintuigen van de fluithaas zijn de gezichtszintuigen, de gehoorzintuigen, de evenwichtszintuigen, het reukzintuig, de smaakzintuigen, de warmtezintuigen, de koude zintuigen, de drukzintuigen en de tastzintuigen. De gezichtszintuigen liggen in de ogen van de fluithaas, de gehoorzintuigen en evenwichtszintuigen liggen in de oren, het reukzintuig ligt in de neus en de smaakzintuigen liggen in de tong. Net als de  warmtezintuigen liggen ook de koudezintuigen, drukzintuigen en tastzintuigen in de huid. Het gezichtszintuig vangt de prikkel licht op, de gehoorszintuigen de prikkel geluid, de evenwichtszintuigen de prikkel zwaartekracht, het reukzintuig de prikkel geur, de smaakzintuigen de prikkel smaak, de warmtezintuigen de prikkel warmte, de koudezintuigen de prikkel koude, de drukzintuigen de prikkel druk en de tastzintuigen de prikkel lichte aanraking.

 

Natuurlijk is er een van deze zintuigen het belangrijkst. Dat zijn de gehoorzintuigen, want de fluithaas kan erg goed horen. In verhouding heeft de fluithaas grote oren, want hij moet er goed mee kunnen horen. Dat moet omdat dat het zintuig is waarmee de fluithaas vijanden goed kan waarnemen. Zo heeft de fluithaas wezels , adelaars en uilen als vijand. Om die dieren goed te kunnen horen is het erg belangrijk goede gehoorzintuieng te hebben. Omdat het gehoorzintuig zo belangrijk is voor de fluithaas, zal ik het oor van de fliuthaas uitgebreid behandelen op deze pagina.

 

Een van de delen van het oor is de gehoorschelp. De gehoorschelp van de fluithaas heeft als belangrijkste functie het opvangen van geluiden.  Geluiden zijn trillingen van de lucht. Als de lucht snel trilt, ontstaat er een hoog geluid. Als de lucht langzaam trilt, ontstaat er een laag geluid. Een ander deel van het oor is de gehoorgang. De gehoorgang geleidt geluiden naar het rommelvlies. In de gehoorgang zitten oorsmeerkliertjes. De oorsmeerkliertjes produceren oorsmeer, zodat het trommelvlies soepel blijft. Het trommelvlies wordt door geluiden in trilling gebracht. Achter het trommelvlies zit de trommelholte. Deze holte is gevuld met lucht. In de trommelholte bevinden izch de gehoorbeentjes. De gehoorbeentjes zijn de hamer, het aambeeld en de stijgbeugel. Die geven de trillingen van het trommelvlies door aan een vlies in het slakkenhuis. Het slakkenhuis bevat een vloeistof van zintuigcellen. In de zintuigcellen ontstaan onder invloed van de trillingen van de vloeistof impulsen. Het gehoorzenuw geldit impulsen naar de hersenen, zodat de fluithaas de geluiden kan waarnemen. De trommelholte en de keelholte zijn verbonden door de buis van Eustachius. De buis van Eustachius gaat open bij slikken en gapen. Hierdoor kan de luchtdruk aan beide kanten van het troommelvlies gelijk blijven.